In de Hütlinschtroß am Eck,
do wohnt de Vögele Beck.
Der schtreckt de Arsch zum Fenschter raus,
me monnt es wär’ en Weck.

Es isch kon Weck, es isch kon Weck,
es isch de Arsch vum Vögele Beck.

Kummt e Mädle glaufe,
will des Weckle kaufe.

Es isch kon Weck, es isch kon Weck,
es isch de Arsch vum Vögele Beck.